هماهنگی و آکورد
وقتی نوازندگان در یک زمان سه یا چند یادداشت مختلف را بازی می کنند، این یک وتر را ایجاد می کند. در موسیقی غربی، از جمله موسیقی کلاسیک، موسیقی پاپ، موسیقی راک و بسیاری از سبک های مرتبط، شایع ترین آکورد های سه گانه، سه یادداشت معمولا در همان زمان بازی می شود. آکورد های رایج ترین آکورد اصلی و وتر کوچک هستند. یک نمونه از وتر بزرگ این است که سه نقطه C، E و G. یک نمونه از یک وتر کوچک سه زاویه A، C و E. (تصویر یک بازیکن گیتار است که یک وتر بر روی یک گیتار را اجرا می کند).
هماهنگی به صداهای "عمودی" اصطبل ها در موسیقی اشاره دارد که این بدین معنی است که زمین هایی که در همان زمان پخش می شوند و یا آواز می خوانند برای ایجاد یک وتر. معمولا این به این معنی است که یادداشت ها در همان زمان پخش می شوند، اگرچه هماهنگی ممکن است با یک ملودی که ساختار هارمونیک را مشخص می کند (یعنی با استفاده از یادداشت های ملودی که یکی پس از دیگری پخش می شوند، با توجه به یادداشت های یک وتر) بیان شده است. در موسیقی نوشته شده با استفاده از سیستم تونالیزاسیون اصلی ("کلید")، که شامل بیشتر موسیقی کلاسیک نوشته شده از 1600 تا 1900 و اکثر غربی موسیقی پاپ، راک و سنتی غرب، کلید یک قطعه تعیین مقیاس استفاده می شود، که متمرکز در اطراف "یادداشت خانه" یا تونیک کلید. قطعه های ساده کلاسیک و بسیاری از آهنگ های پاپ و موسیقی سنتی نوشته شده اند تا تمام موسیقی در یک کلید واحد باشد. بیشتر پیچیده تر موسیقی و آهنگ های کلاسیک، پاپ و موسیقی سنتی ممکن است دارای دو کلید (و در برخی موارد سه یا چند کلید) باشد. موسیقی کلاسیک از دوران رمانتیک (از حدود 20 تا 1900) نوشته شده است که اغلب شامل کلید های چندگانه است، مانند جاز، به ویژه بوبوپ جاز از دهه 1940، که در آن کلید یا "یادداشت خانه" یک آهنگ ممکن است هر چهار بار یا حتی هر دو میله